Wennen, nog niet kennen..

Week numero 7 ging weer in turbo vaart voorbij. Dinsdag had het meiden basketbalteam (Shakers) een wedstrijd in Kumasi, de coach vroeg of ik het leuk vond om mee te gaan, natuurlijk! Ik had de Nederlandse vlag en stiften meegenomen als spandoek, het Shakersteam was er klaar voor. De vlag werd voorop het busje geknoopt waarmee we naar Kumasi reden. Halvewege een kleine pitstop/oververhitte motor, het spandoek werd toch maar onder de motorkap vandaan gehaald. Nadat de chauffeur een paar zakjes water over? de motor goot, en een Ghanees momentje wachten (lees: gewoon midden op de drukke straat), konden we weer door. De wedstrijd was op een school met 5000 studenten van 15-17 jaar. Tijdens de wedstrijd zaten wel een paar honderd studenten te kijken, no pressure haha. Uiteindelijk de wedstrijd verloren, maar ze speelden echt wel goed. Na de meiden speelden de oudere jongens, wow dat zag er echt professioneel uit, heel leuk om te zien. Het publiek (inmiddels nog meer studenten) ging uit zn dak! Ik weet niet precies hoe of wat, in ieder geval iets met sportbeurzen, het is sporten is best een ding hier. Woensdag weer een ICT les gegeven met de tablet. Toen ik terug kwam van het schooltje weer met het Nederlandse team gesproken. Ik ga mijn observaties bijhouden en een vrijwilligersplan/beleid schrijven, leuk om te doen! Daarnaast ga helpen met het project empowerment door sport, o.a. elke zaterdag een bijeenkomst over social integration geven. Donderdag kwam de cooedinator van Syto (de vrijwilligersorganisatie) op bezoek om te kijken hoe het ging. Ook bespraken de Nederlandse consultant, coach en ik de opzet voor de komende bijeenkomsten op zaterdag. Vrijdag weer naar school om te helpen, toch wel bijzondere dingen die je tegen komt; een meisje van 15 jaar die nog niet haar naam kan schrijven, een jongen die zijn huiswerk nog niet kan lezen, maar wel moet maken etc. Ik ben nog aan het denken hoe ik evtentueel kan helpen. 's Middags gingen het nephaar en de vlechtjes uit mn haar, wow wat voelt je eigen haar dan weinig. Zaterdag was Judith jarig, gefeliciteerd en heel gezellig om te bellen! In NL zijn taart en cadeaus zo normaal op een verjaardag, dan komt er ook nog een berg familie en vrienden op bezoek. Voordat je naar Ghana komt, weet je dat het hier anders is. Toch komt dat besef hoe anders het hier is, pas in Ghana o.a. door zulke dagen. Toch wen je wel aan de verschillen, de chaos, nooit weten of er stromend water en electriciteit is of hoe lang je moet wachten tot de bus/trotro vertrekt (van 1 minuut tot 2.5 uur wachten). Zaterdagmiddag was de social integration bijeenkomst. Het onderwerp was leiderschap; wat is leiderschap, leider van een groep zijn en leider van je eigen toekomst zijn. Echt leuk om te doen, soms wel lastig om jezelf duidelijk te maken aan 25 jongeren die Engels als 2e taal hebben, maar met hulp van de coach ging het goed! Na 6 dagen weeshuis was het zondag heerlijk om met de andere vrijwilligers in Kumasi te zwemmen. We zwommen in een hotel, ik voelde me wel de rijke blanke op dat moment, maar een warme douche na 7 weken was zeker welkom! Maandag weer in het weeshuis begonnen, s ochtends in de school. Ik heb met de juf gesproken over de verschillen in de klas, hoe kunnen kinderen in deze klas zitten als ze nog niet kunnen lezen? Uiteindelijk ook met het hoofd van het schooltje gesproken, ze weten gelukkig over welke kinderen ik het heb. Daarna gevraagd hoe ik kan helpen met als resultaat dat ik vanaf vandaag elke dag een uurtje bijles geef aan drie kinderen. Ben erg benieuwd of het gaat helpen, volgende week meer.