Het eind inzicht

De ene laatste week in Ghana, ik dacht een rustig laatste weekje in het weeshuis. Nou ik kan je zeggen in Ghana is altijd wel iets te doen. Maandag eerst in gesprek met een juf die kinderen in de handpalm sloeg, uitleggen en alternatieven aanbieden is het enige wat je kan doen. Daarna met een kindje (Anabel) en nanny naar het ziekenhuis, ze had malaria en de medicijnen van voor het weekend sloegen niet aan. Ik zei dat ik benieuwd was naar het ziekenhuis door mijn opleiding. Antwoord de nanny doodleuk, 'ik ook, ik ben nog nooit in het ziekenhuis geweest', krijg nou wat! Na lang wachten, de dokter 2x zien, bloedprikken en uiteindelijk naar de pharmacy, konden we naar huis. Maar wat een verschil tussen dit ziekenhuis en het ziekenhuis in Tamale! Dit was dan ook een private hospital.. Maandag ook de Nederlandse consulente (Noor) in het weeshuis weer gezien, erg leuk om met haar te praten. Wat implementeer je en ook vooral hoe en wie betrek je hierbij, ik leer een hoop! Dinsdag eerst met mijn gastmoeder naar de markt geweest om eten te kopen voor de HIV patienten van het geld van papa en mama, bedankt!! Daarna door naar het weeshuis, met Noor gesproken over het nut van vrijwilligerswerk en hoe je het in kan zetten. 's Nachts in het weeshuis geslapen, ook weer een leuke ervaring :) Woensdag was de laatste dag op school, ze hadden een lang weekend vrij. Vooral veel spelen op school en in de babies unit. 's Middags met de manager gesproken over het weeshuis, ik begin steeds meer te begrijpen. De hollandse oplossingen zijn hier helaas niet altijd mogelijk.. Donderdag en vrijdag was er een workshop over Teaching Learning Materials, child centered teaching en leren door te doen. Erg leuk om mee te maken en leerzaam. Vrijdagmiddag nadat de workshop was afgelopen, kreeg ik van de juffen 2 jurken. Echt te veel, ze hebben zo weinig geld, maar zo leuk! Maandag werd ik meegenomen om mijn maten op te nemen en hier was het resultaat. Snel de jurken aangedaan en geshowd onder luid gejoel en gedans van de juffen, wauw! Op z'n moment wil je echt nog niet weg, ik zat hier wel op mijn plek. Zaterdagochtend met mijn gastvader naar het stuk land gaan kijken dat een vrijwilliger gekocht heeft voor de foundation voor HIV patienten. Het plan is om hier een centrum te bouwen van waaruit de organisatie kan werken. Het klinkt echt erg goed, de plannen die zijn gemaakt, de mensen die betrokken zijn, de opzet van het centrum; helaas is er alleen geen geld om te bouwen.. De verhalen over de patienten raken je echt, ik hoop dat ik in NL misschien nog iets kan doen! Zaterdagmiddag was het plan de laatste social integration les te geven, te trakteren en afscheid te nemen van de kinderen. Het enige probleem was dat er geen kinderen waren, de meesten waren naar Bekwai (een plaats verderop), om hun zorgverzekering te verlengen. Communicatie is nooit het sterkste punt hier.. Na 5 uur waren ze nog niet terug, toen maar afscheid genomen van de kleine kinderen die er waren en de nannies. Raar om zo afscheid te nemen, maar misschien beter zo dan een akward afscheid.. Hopelijk kan ik nog een keer terug komen! Zaterdagavond wilden mijn gastouders met mij praten, zo grappig hoe officieel dat gaat. Het kwam er op neer dat we samen een goede tijd hebben gehad en dat ik altijd welkom ben :) Leuk! Ik gaf de cadeaus en de kleding en spullen die ik niet meer nodig heb hier in Ghana. Hopelijk zijn de HIV patienten van de foundation er blij mee. Zij hadden ook cadeaus voor mij plus familie, echt leuk! Zondag kon ik met het gastgezin meerijden naar Kumasi, zij naar de kerk, ik naar een andere vrijwilliger. De middag bij een vriend van haar uit India geweest, wow wat is het fijn om in een 'normaal' huis te zitten en indiaans te eten, mmmm! Daarna bracht hij ons zelfs naar Mampong, wel even wat anders dan opgepropt in een oververhitte trotro te zitten haha :) Ik kan blijven slapen in het gastgezin van Natalie, gezellig. Vandaag zijn we naar de school waar zij en nog een andere vrijwilliger (Noam) helpen. Wel even iets anders dan de school van het weeshuis waar er acht kinderen in de klas zitten. Er zijn hier 980 leerlingen, 50 kinderen in een klas, en dan zitten er nog eens 50 kinderen op de veranda naast de klas. Er zijn geen ramen, het is altijd open, concentreren hier is dan ook werkelijk een uitdaging.. Het slaan van kinderen hier is normaal, net als 's ochtends samen zingen en rij voor rij wegmarcheren. Kortom, een interessante ochtend. 's Middags zijn we naar het centrum gegaan en later naar de babies home waar andere vrijwilligers helpen. Er zitten 16 babies in 1 en dezelfde ruimte, dag en nacht, er zijn een paar ramen maar het voelt donker aan, de babies gaan niet naar buiten etc. Best heftig, vooral als je een 3 weken oude baby vast hebt, die hier kwam toen hij 2 dagen oud was. Zoals de Ghanees vaak zegt: it is not easy. Morgen begint een weekje reizen samen met 2 andere vrijwilligers, relaxen aan het meer/strand in Ada Fuah en opzoek naar lekker eten!