Open je ogen

Alweer 8 weken in Ghana! Dinsdag weer geholpen in de school, veel aandacht gegeven aan de kinderen die achterlopen. Toch waren de drie kinderen nog niet klaar met schrijven toen het tijd was om te eten. De oplossing van de juf was om hun op te sluiten in het lokaal. Ik wist niet wat ik zag! De kinderen kunnen niet lezen, hoe kunnen ze dan uberhaupt hun werk doen als je ze niet helpt?! Daarna gepraat met de juf, je hoopt dat ze snapt wat ik bedoel te zeggen.. Woensdag was een vrijwilligers bijeenkomst in Kumasi, leuk om de anderen weer te zien :) We bezochten een weeshuis waar een van de vrijwilligers helpt, wow ik moest een knop om zetten toen we daar waren. Het weeshuis is van de overheid en verschilt veel van het prive weeshuis waar ik ben. Babies die hele dagen in bed liggen, kinderen die worden geslagen, geen speelgoed, verstandelijk beperkte kinderen die de hele dag in een donkere kamer liggen etc. Op de terugweg met de coordinator de verschillen besproken, en de reden waarom kinderen hier zijn. De hoofdreden is moedersterfte en andere reden is dat een moeder vaak niet voor haar kind kan zorgen, het kind wordt langs de weg gelegd in de hoop dat iemand het meeneemt. Heftig. Eenmaal thuis, was de oudste dochter thuis gekomen. De ouders gaan naar de begravenis van opa hier ver vandaan en zij zorgt nu voor de kinderen. Met haar heb ik nog verder gesproken over het weeshuis, en hoe het kan dat meisjes/vrouwen zo vaak zwanger zijn. Tienerzwangerschap is een groot probleem, zegt zij. Meiden hebben soms geld nodig (bijvoorbeeld voor een busticket om hun schoolresultaten op te halen), ze slapen met een man en zijn daarna zwanger. Je toekomst kun je dan wel vergeten hier. Zelf werkt de zus in een restaurant, elke dag van 7 's ochtends tot 7 uur 's avonds, 6 dagen per week. Ze verdient 200 cedi per maand (50 euro), wat niet altijd genoeg is om bijvoorbeeld eten te kopen, huur te betalen etc. Het echt zien en horen van deze verhalen maakte woensdag een heftig dagje. Donderdag ging ik met andere vrijwilligers naar Accra, omdat we vanuit daar vrijdagochtend een trip naar de Volta Regio gingen maken. Inmiddels begrijp ik wat er tijdens de voorbereiding in NL gezegd werd over verschillende vrijwilligers; soms is het onderdeel van een studie (lees: de ultime student zijn in Ghana), sommigen sparen voor deze tijd, anderen doen even vrijwilligerswerk als onderdeel van hun Afrika reis. Laat ik zeggen dat er verschillende vrijwilligers mee waren. Vrijdag vertrokken we naar Akosombo, hier is de elektriciteitscentrale voor Ghana en Togo: een stuwdam. We zijn met een bootje het Voltameer op gegaan om de dam te bekijken, het voelde als Expeditie Robinson :) heel leuk! Daarna door naar Hohoe, eerst met een veerboot over de volta rivier. Voor de rest van de reis naar Hohoe: neem de kuilen in het zandpad voor papa en mama hun huis, doe de kuilen maal 10, doe er stukjes asfalt bij en rij er z'n 5 uur overheen in een volgepropt busje zonder beenruimte. Wat waren we blij toen we er waren! De volta regio is echt mooi, zo anders dan de rest van de delen van Ghana die ik tot nu toe gezien heb. Zaterdag hebben we de hoogste berg van Ghana beklommen, wow even al mn PKs bijzetten. Het was echt warm, steil en het zweet droop van je af. Eenmaal boven was het uitzicht heel mooi, het dak van Ghana. Daarna snel door naar de watervallen om te zwemmen, hoewel inmiddels liepen we al een tijdje door de regen en was ik weer afgekoeld. De Wli waterval is prachtig, in een berg met rotsen er omheen, mooi! Eenmaal weer op weg naar het hotel voelde ik me echt vies, zweet, regen, stof van het zand. Dan kom je aan in het hotel en is er geen water en elektriciteit, een echt Ghana moment :) Zondag weer terug naar huis in Bekwai, 4 veschillende busjes en 13 uur later kwam ik moe thuis aan. Gelukkig had ik maandag nog vrij, tijd om te wassen en naar de markt te gaan, zulke dagen heb je echt wel nodig. Nu alweer een nieuwe week, leuk om weer naar het weeshuis te kunnen gaan!